"Duma i uprzedzenie"

Tytuł: Duma i uprzedzenie
Autor: Jane Austen
Liczba stron:295
Rok wydania: 1813
Ocena: 6/6

Nawet nie macie pojęcia jak bardzo się ucieszyłam, gdy zobaczyłam w mojej bibliotece "Dumę i uprzedzenie". Pomyślałam, że nadszedł najwyższy czas, żeby przeczytać jakąś klasykę autorstwa Jane Austen. Przecież jest to arcydzieło w dorobku tej angielskiej pisarki i koniecznie musiałam je przeczytać.
Przenosimy się do XIX wiecznej Anglii, w której podstawą są eleganckie, kunsztowne suknie, piękne fryzury, bale i mężczyźni, którzy muszą się bardzo postarać o serce swojej wybranki. Jane Austen zaznajomiła nas ze wspaniałymi dworami, posiadłościami, powozami, ale przede wszystkim przedstawiła czytelnikom rodzinę Bennet. To małżeństwo z pięcioma córkami: Jane, Lizzy, Kitty, Lidią i Mary. Rodzice pragną każdą z nich wydać za mąż. Usilnie starają się zapoznać je z młodzieńcami i jak najszybciej  z nimi zeswatać. Kiedy do Netherfield Park wprowadza się pan Bingley, było jasne, że prędzej, czy później , losy którejś z sióstr zostaną połączone z nowo przybyłym gościem. Mężczyzna do posiadłości przybywa m.in z panem Darcym, który już na samym początku nie zyskał sympatii wśród panien z rodziny Bennet. Wydał się arogancki, zbyt pewny siebie i przede wszystkim dumny. Sama Elżbieta "dostawała boleści żołądka" kiedy to miała się z nim spotkać. W tym samym czasie do Meryton, ku wielkiej radości młodych dam, przybywa pułk milicji. Dziewczęta są zachwycone widokami młodych mężczyzn, w tym Lidia, która zapoznaje się z Wickhamem. Nie będę tu opisywać ich przygód, żeby nie zdradzić całej fabuły osobom, które po tę książkę jeszcze nie sięgnęły. Natomiast muszę utwierdzić wszystkich w przekonaniu, że pewne wydarzenia stają na drodze do szczęścia zakochanych. Nie jest to banalna, czy oklepana historia miłosna.

„Duma związana jest z tym, co co sami o sobie myślimy, próżność zaś z tym, co chcielibyśmy, żeby inni o nas myśleli.”

Książka niezwykle przypadła mi do gustu. Nawet nie miałam pojęcia, że aż tak bardzo mi się spodoba. Cały nastrój zawdzięczamy zabawnym opisom postaci niezbyt inteligentnych i niesympatycznych. Przygody z udziałem najmłodszych sióstr Bennet z pewnością rozbawią każdego. Zachowanie matki dziewcząt było przekomiczne. Kobieta posuwała się do najbardziej wyszukanych metod, żeby wydać za mąż swoje pociechy. Zanim sięgnęłam po powieść, przeczytałam kilka recenzji na jej temat i okazało się, że większość osób, które mają zamiar sięgnąć po książkę, usilnie twierdzą, że cała fabuła polega na wydaniu za mąż panien Bennet bez ich zgody. Wszystkie osoby, które tak twierdzą, są w błędzie. Muszę Was uświadomić, że mimo tego, że w XIX wieku panowały takowe zwyczaje, państwo Bennet liczyli się ze zdaniem córek i chcieli zapewnić im szczęście i życie w dostatku. Są oni przykładem wymagających i surowych, ale kochających rodziców, którzy pragną zrobić wszystko dla godnego życia córek.

„Świat cierpi na brak mężczyzn, szczególnie tych, którzy są cokolwiek warci.”

Przyjrzymy się teraz bohaterom. Z całą pewnością mogę stwierdzić, że moją ulubienicą, a jednocześnie najlepszą postacią wszystkich powieści, które do tej pory miałam okazję przeczytać, jest Lizzy Bennet. Dziewczyna potrafi postawić na swoim. Jest ona zaprzeczeniem rozkapryszonej panienki, która pokocha tylko mężczyznę bogatego z ogromną sumą pieniędzy. Dla niej liczy się przede wszystkim uczucie. Elżbieta twardo stąpa po ziemi i nie da sobie w kaszę dmuchać. Asertywna, zabawna i zaradna dziewczyna już od samego początku powieści zyskała moją sympatię.Co do pozostałych bohaterów, bardzo spodobało mi się to, że każdy z nich różni się charakterem. Nie ma dwóch takich samych postaci, przez co powieść nie jest nudna. Mamy do czynienia z Elżbietą, którą już tu opisałam, łagodną i sympatyczną Jane, głupawą Kitty, czy też nierozsądną Lidią.


Mimo iż minęło dokładnie 200 lat od wydania tej powieści, jest, jak na specyficzny styl autorki, napisana językiem prostym, a zrozumienie fabuły nie sprawia większych problemów. Osoby, któe nie oglądały serialu ani filmu, na samym początku muszą odrobinę się skupić na przewijających się nazwiskach. Jest ich sporo, ale ponieważ są obecne w całej fabule, nie sposób ich nie przyswoić. Fabuła "Dumy i uprzedzenie" jest lekka. Nie ma w niej żadnych dramatycznych wydarzeń, czy drastycznych scen. Wielu osobom spodoba się wielowątkowość. Oprócz perypetii rodziny Bennet, poznajemy wydarzenia z życia innych postaci.

Zastanawiałam się, czy oglądaliście ekranizację "Dumy i uprzedzenia" ? Jeśli tak, to możecie polecić mi ten film? Jest warty obejrzenia? Swoją drogą, myślę, że Keira idealnie nadaje się do roli Lizzy. Jest śliczna!