"I nie było już nikogo"

Tytuł: I nie było już nikogo
Autor: Agatha Christie
Liczba stron: 159
Rok wydania: 1939
Ocena: 6/6

Byłam tak podekscytowana, gdy wypożyczyłam z biblioteki "I nie było już nikogo". Do tej pory, po przeczytaniu kryminału, nie mogę się otrząsnąć. Jestem pod wrażeniem. Nie sądziłam, że tak wspaniałą historię można przedstawić za pomocą mrożącego krew w żyłach kryminału. Pierwotnie, książka została wydana pod tytułem " Dziesięciu Murzynków", jednak pod roku od jej publikacji tytuł zmieniono na ten aktualny. Uważam, że obecny jest znacznie lepszy od pierwowzoru. Myślę, że bardziej oddaje treść całej powieści.

Akcja rozpoczyna się w 1939r. Na samym początku poznajemy głównych bohaterów, każdego z osoba. Ich krótką, naprawdę ogólnikowo przedstawioną historię. Te dziesięć osób zostaje zaproszonych na Wyspę Żołnierzyków przez tajemniczego U.N Owena. Nikt nie wie kim jest gospodarz. Nikt nie widział go na własne oczy, nawet obsługa pracująca w jego willi. Pewnego wieczoru, podczas kolacji zostaje puszczone nagranie, podczas którego dowiadujemy się o popełnionych przez gości przestępstwach. Niektórych przypadkowych, a niektórych umyślnie zawinionych. Dochodzi do śmierci jednego z turystów. Na początku wydawałoby się, że było to zwykłe samobójstwo, ale po serii kolejnych zgonów, domyślamy się, że nie jest to zbieg okoliczności. Bardziej przerażające jest to, że morderstwa zostają popełnione w taki sam sposób opisany w wierszyku, który powieszony jest w ramce każdego z pokoi. 

"Raz dziesięciu żołnierzyków pyszny obiad zajadało.Nagle jeden się zakrztusił - i dziewięciu pozostało.Tych dziewięciu żołnierzyków tak wieczorem balowało, że aż rano jeden zaspał - ośmiu tylko pozostało. Ośmiu dziarskich żołnierzyków po Devonie wędrowało.Jeden zostać chciał na zawsze... No i właśnie tak się stało.Siedmiu żołnierzyków zimą do kominka drwa rąbało. Jeden zaciął się siekierą - sześciu tylko pozostało. Sześciu wkrótce znęcił miodek. Gdy go z ula podbierali, Pszczoła ukuła jednego - i tylko w piątkę zostali. Pięciu sprytnych żołnierzyków w prawie robić chce karierę.Jeden już przymierzył togę - i zostało tylko czterech. Czterech dzielnych żołnierzyków raz po morzu żeglowało. Gdy wychynął śledź czerwony, zjadł jednego - trzech zostało. Trójka miłych żołnierzyków Zoo sobie raz zwiedzała. Gdy jednego ścisnął niedźwiedź, dwójka tylko pozostała. Dwóch się w słonku wygrzewało pod błękitnym czystym niebem, ale słońce tak przypiekło, że pozostał tylko jeden. A ten jeden, ten ostatni, tak się przejął dolą srogą, że aż z żalu się powiesił i nie było już nikogo.

Zgodnie z tym schematem giną kolejne osoby. Każdy z gości jest podejrzany. Każdy z nich może być mordercą, ale ci najbardziej podejrzani, również zostają zabici. Kto stoi za serią zabójstw? A może na wyspie ukrywa się jeszcze ktoś? Bohaterowie są uwięzieni na Wyspie Żołnierzyków. Dziwnym zbiegiem okoliczności żadna motorówka, która codziennie tam podpływała, nie pojawiała się na horyzoncie. Takim sposobem dziesiątka gości jest zdana na własny los.

Na bohaterach został dokonany "wymiar sprawiedliwości", bowiem każdy z nich zawinił i każdy został za to ukarany śmiercią. Pod koniec powieści dowiadujemy się, że kolejność zgonów nie jest przypadkowa. Aż do ostatnich stron książka trzyma w napięciu. Momentami miałam gęsią skórkę. Czytając "I nie było już nikogo" nie można pozwolić sobie na nudę. Wraz z gośćmi Wyspy Żołnierzyków starałam się rozwiązać zagadkę oraz poznać tożsamość tajemniczego właściciela domu. Niestety, nie udało mi się to. Widać, nie jestem dobrym detektywem, choć myślę, że dzięki wstrząsającemu zakończeniu, żaden czytelnik nie jest w stanie rozwiązać zagadki. Agatha Christie postarała się, żeby każdy czytelnik był zaskoczony po poznaniu nazwiska mordercy. Tak też się stało. Cała fabuła pokazała, że pani Christie jest Królową Kryminałów. Akcja nie była skomplikowana. Wbrew pozorom nie trzeba było mocno się skupić, żeby zrozumieć treść i jej przesłanie. W książce poznajemy zbrodnię doskonałą, a właściwie 10 doskonałych zbrodni. Tylko zabójca oraz czytelnicy wiedzą, jak doszło do przestępstw. Na każdą osobę rzucony jest cień podejrzeń. Nikt nie może nikomu ufać. Każdy ma jakąś tajemnicę, dzięki czemu naprawdę ciężko jest samemu znaleźć podejrzanego. Kryminał trzymał w niepewności aż do ostatnich stron. Książka pełna akcji, nierozwiązanych zagadek i dochodzeń dała wiele do myślenia. Teraz rozumiem, dlaczego tak wiele osób pokochało kryminały. Po przeczytaniu tej lektury, sama zaliczam się do grona tych osób.

Książka napisana jest prostym językiem. Czyta się ją błyskawicznie. Bardzo wciąga. Przez nią zapomniałam o bożym świecie.  Co więcej treść podzielona jest na rozdziały, a z kolei one podzielone są na akty. Są krótkie, co bardzo ułatwia czytanie. Kryminał napisany jest w trzeciej osobie, a epilog, w którym następuje podsumowanie całej książki, jest napisany z perspektywy zbrodniarza. "I nie było już nikogo" polecam każdemu. Zarówno tym, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z kryminałami oraz tym, którzy mają ochotę poczuć dreszczyk emocji.